لیلا رجبی که دومین مدال پرتابی‌ها را در مسابقات دوومیدانی قهرمانی آسیا در پونای هند به دست آورد، از رکوردی که زده رضایت دارد اما معتقد است دیگر برای پرتابی ها گرفتن مدال درآسیا کار آسانی نیست چون سطح کشورها در دوومیدانی قاره کهن بالاتر رفته و اگر دوومیدانی کاران ایران مورد حمایت قرار نگیرند حتی تعداد مدال ملی پوشان در رقابت‌های آسیایی کمتر هم می‌شود.
مشروح گفت وگوی لیلا رجبی ملی‌پوش بلاروسی‌الاصل ایران با ایسنا را در ادامه می‌خوانید:
- از رکوردی که زدید راضی بودید؟
از این که توانستم رکورد ایران رو بشکنم راضی هستم اما دوست داشتم رکوردی بهتر را در این مسابقات ثبت کنم.
- شما چند سانتی متر با مدال طلای این رقابت‌ها و رکورد پرتابگر چینی فاصله داشتید ،عملکرد این حریفت را چطور دیدی؟
خب، پرتابگر چینی که اول شد، پرتابگر خوبی است و رتبه ششم المپیک لندن را دارد. من هم در این مسابقه چند آسیب دیدگی در ناحیه مچ دست و آشیل پا داشتم که البته به پیش از مسابقات بر می‌گردد. این آسیب دیدگی هم در تمرین و هم در زمان مسابقه اذیتم کرد. از طرف دیگر هر چند فاصله زیادی با مدال طلا نداشتم اما شرایط رقابت با این پرتابگر چینی بسیار سخت است چون امکاناتی که چینی‌ها دارند با امکانات ما قابل قیاس نیست.
- خانم رجبی می‌توان گفت که شما در این رقابت‌ها بهترین نتیجه پرتابی‌های ایران را به دست آوردید. البته نقره آقای صمیمی هم ارزشمند است اما فکر می‌کنید چرا پرتابگرهای ایران آنطور که باید در این رقابت‌ها حاضر نشدند؟
واقعیت این است که سطح نتایج مسابقات پرتاب دیسک در آسیا بسیار بالا رفته است چون تمام کشورها برای این که رکوردهای ورزشکاران خود را بالا ببرند برنامه‌ریزی و هزینه می‌کنند. در گذشته مدال گرفتن در پرتاب چکش با رکورد 70 متر هم امکان پذیر بود اما حالا این رکورد به 74 متر رسیده است یا در پرتاب دیسک پنج، شش ورزشکار آسیایی بالاتر از 60 متر دیسک انداختند اما در گذشته اینطور نبود.
بعد از بازی های آسیا فدراسیون دوومیدانی با مشکل مالی روبرو شد و حتی پولی برای آوردن مربی و برگزار کردن اردوی برون مرزی وجود ندارد با این شرایط ما چطور می‌توانیم در سطح آسیا پیشرفت کنیم؟ ما سال آینده بازی های آسیایی را پیش رو داریم که سطح مسابقات دوومیدانی تا آن زمان باز هم بالا خواهد رفت و اگر برای پیشرفت ملی پوشان هزینه نشود، سال آینده تعداد مدال‌هایی که خواهیم گرفت کمتر از حالا خواهد بود.
این مشکلات برای من هم وجود دارد به طور مثال سال قبل با یک باشگاه در لیگ حضور داشتم و پول قراردادم را برای آمادگی بیشتر برای مسابقات پیشرو خرج کردم اما امسال هیچ باشگاهی ندارم و درآمدی هم ندارم در نتیجه چطور می‌توانم برای بازی‌های آسیایی آماده شوم؟!
- شما امسال در مرحله اول لیگ حضور داشتید ، یعنی دیگر در این مسابقات شرکت نمی‌کنید؟
من در لیگ شرکت نمی‌کنم چون تیمی ندارم. پیش از این هم چون می‌خواستم ورودی مسابقات آسیایی و جهانی را بگیرم با این که تیمی نداشتم از هیات بوشهر درخواست کردم که نام من را از طرف هیات رد کند اما دیگر با این شرایط نمی‌خواهم در لیگ مسابقه دهم.
- با این شرایط پس از برگشتن از هند ، چه برنامه تمرینی تا مسابقات جهانی روسیه دارید؟
من 18 تیر از پونا باز می‌گردم و ابتدا باید برای برطرف شدن آسیب دیدگی‌ام فیزیوتراپی انجام دهم. تنها 35 روز تا مسابقات جهانی فاصله هست که در این مدت هیچ برنامه‌ای برای این مسابقات ندارم و باید دید نتیجه این رقابت‌ها چه می‌شود و خدا چه می‌خواهد. مسابقات جهانی با مسابقات آسیایی متفاوت است و اگر بخواهیم در این رقابت‌ها نتیجه بگیریم باید همه چیز داشته باشیم که با این شرایط چنین چیزی امکان پذیر نیست.
- شما مربی هم ندارید، فدراسیون اخیرا صحبتی درباره این موضوع با شما نداشته است؟
از مربی خبری نیست. وقتی برای احسان حدادی که اولین مدال آور ایران در المپیک است هیچ کاری نکردند دیگر من چه باید بگویم!.
